woensdag 28 februari 2018

#autismmom

De dag dat je al wenend thuis komt en plakband in je survival kid in je handtas steekt!  


Neen niet om hun mond dicht te plakken maar om toekomstige crisissituaties proberen te vermijden. De dag dat je oudste zoon een bericht stuurt dat als hij nog eens te laat is hij moet nablijven.

Vandaag is zo een dag. Voor wie het nog niet weet mijn zonen hebben autisme. De diagnose is jaren geleden al vastgesteld. Je zou denken dat je dan op alles voorbereid bent en toch al wel veel structuur hebt maar toch.

Ik ben nogal chaotisch en ik weet dat ik veel weet en al heel veel rekening hou met hun diagnose maar toch. Een ochtend zoals deze haald me helemaal onderuit. 

Mijn jongste wou een modelboot mee nemen naar school. Zo eentje dat je uit een boek haald en al blij bent dat je hem in elkaar krijgt. Geen probleem zei ik. Deze ochtend in de auto ,we waren juist vertrokken en de crisis begon. De boot viel wat uit elkaar en hij kreeg hem niet goed ineen. Op dat moment denk je in je eigen ik had het kunnen weten. Het eerste wat je dan doet als je thuis komt is plakband in je handtas steken! 

Zo zijn er nog momenten en naar mijn gevoel te veel. Misschien verwacht ik wel te veel van mezelf. Zijn mijn eisen voor mezelf te hoog. Ik merk dat ik hier veel over nadenk, veel over wakker lig en heel veel energie aan verlies. 


Ik denk dat ik zoals elke mama mijn kinderen gelukkig wil zien en daar ook alles voor zou doen. Maar als je oudste dan deze week voor de tweede keer te laat is op school omdat je dacht dat de school 5 min later begon, moeilijk.

Ik breng hem meestal naar school, dan is hij altijd heel vroeg daar. Dus af en toe brengt mijn vriend hem zo moet hij niet zo lang wachten voor de school begint. Zeker nu met de koude. Ik had gezegd dat de school om 9u50 begon en blijkbaar is het dus 9u45. Dus stuurde hij een bericht dat hij weer te laat was en moest nablijven de volgende keer. Het was maar 5 min maar toch! Het schuldgevoel, vanwaar zit het in mijn hoofd dat de school zo laat begon, waarom heb ik niet gecheckt?      Hij heeft al zo moeilijk en nu maak ik het nog erger. Sommige zie ik al denken welke moeder weet nu niet op welk uur de school begint? verwen je ze niet te veel? Leg je er niet te veel eieren onder?  

Autisme is voor de buitenwereld zo moeilijk om uit te leggen. Het is als mama al zo moeilijk.    Ik merk het ook in mijn relatie dat het moeilijk is om uit te leggen. Het onbegrip in de buitenwereld is nog groot. Zelfs in de familie, ik herinner me nog altijd commentaren zoals; Waarom is dat nu nodig?                                 Doe er eens normaal tegen!                             Je moet dat gedrag toch niet tolereren!           De lijn is inderdaad soms vaag en moeilijk.

Wat is “normaal” gedrag, wat is “puber” gedrag wat komt vanuit hun autisme? Het blijft voor mij dansen op een slappe koord, ondanks alles wat ik weet, kan opzoeken, heb besproken met  de thuisbegeleiding. 

Ik heb  post geschreven omdat het er even “uit” moest. Even laten gaan, herpakken en door gaan!


Liefs Katrien!


3 opmerkingen:

  1. Sterkte, Katrien! Je doet alleen je best als moeder, je wil uiteraard het beste voor je kinderen. Soms moet je alles en iedereen proberen te negeren en op je gevoel af gaan wat best is. En geloof me, ik weet hoe moeilijk dat is! Sterkte!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Knuffeltje voor je.Je bent goed bezig,twijfel daar niet aan.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat lijkt me geen gemakkelijke situatie maar ik ken je ondertussen al een beetje en ik weet dat jij echt wel je best doet.

    BeantwoordenVerwijderen